![]() Drie jaar geleden zijn we begonnen. Leraren werken samen met programmeurs aan een gereedschap voor het onderwijs dat aan de volgende eisen moet voldoen:
In een serie blogs zal ik ingaan op de toepassingen van KWIZL, onze leer-/toetsomgeving. Deel 1 Waarom Kahoot je onderwijs ondermijnt, over Kwiz-mode Deel 2 Metadata, eindelijk gebruik je de kracht van de computer Deel 3 Waarom geen algoritmes en adaptieve toetsen (volgt) Deel 4 De Peer review werkt verpletterend degelijk (volgt) Gebruik de kracht van je computer Serieuze software is niet gratis. Een beetje methode heeft een digitale component die je voor een -meestal niet zo- zacht prijsje naast of in plaats van het boek kunt gebruiken en ook toepassingen als Kahoot laten je betalen als je ze voor meer gebruikt dan een incidenteel spelletje. Niet zo raar natuurlijk: ook programmeurs, technici en servers moeten betaald worden, en zo gauw als je met leerlinggegevens gaat werken moet er AVG-wise ook een fikse inspanning geleverd worden. Veel betaalde toepassingen (In Nederland: Quayn, Learnbeat, Kwizl) maken gebruik van metadata. Daarmee kun je de computer inzetten om data te verzamelen. Het is namelijk niet realistisch om te denken dat je in klassen met meer dan 10 leerlingen, van iedere leerling een compleet accuraat beeld hebt. Jij kunt als leraar niet alle data opslaan en verwerken die je leerlingen aanleveren in gesprekken, schrijfsels, toetsen en opdrachten. Laat staan met klassen van 32. Metadata De functie ‘metadata’ stelt je in staat om aan iedere verwerkingsopdracht/vraag/toets informatie toe te voegen over de doelstelling die je wilt bereiken/toetsen met dit item. Dat deze toepassing heel bevorderlijk kan zijn voor hoogwaardig onderwijs hebben instellingen als SLO en Kennisnet al lang geleden ingezien. Kennisnet metadateert bijvoorbeeld om gemakkelijk passende onderwijspakketten te vinden, terwijl SLO sleutelt aan metadatasets. Kwizl biedt iedere methode, maar ook iedere school de mogelijkheid om eigen metadatasets te maken, eventueel gebaseerd op bestaande (bijvoorbeeld die van de SLO). BruutTAAL, de methode Nederlands die met Kwizl werkt, heeft een eigen metadataset ontwikkeld, die afwijkt van die van het SLO; hij is veel gedetailleerder, zodat leerling en leraar gemakkelijker zien waar de leerwinst te halen is. Waar bij SLO het diepste schrijfniveau is: Correcte spelling en interpunctie hanteren bij het schrijven, splitst BruutTAAL dat nog uit in Werkwoordspelling | Spelling | Formuleren | Zinsbouw en benoemt het binnen deze onderwerpen nog allerlei detaildoelen. Zo krijgt een leerling niet alleen te zien dat hij nog "niet altijd correct spelt", maar ziet hij bijvoorbeeld dat zijn werkwoordspelling behoorlijk goed is, terwijl hij hen hun en zij niet correct gebruikt. Overigens: als je school met BruutTAAL werkt, kun je ook eigen materiaal metadateren met deze metadata, waardoor het dashboard van de leerling steeds waardevoller wordt. Eigenaarschap De leraar is eigenaar van zijn onderwijs, de leerling van zijn leren. Als je je leerlingen leert om metadatasets te lezen, dan gaan zij zich vanzelf interesseren voor hun resultaten; iedere leerling wil namelijk wat maken van zijn leven. Regelmatig geef je in de klas tijd om leerlingen hun eigen resultaten te laten analyseren. Door de metadata zien leerlingen waarom hun leesvaardigheid achterblijft. Dan is het niet: “Ik had een 5, begrijpend lezen heb ik nooit gekund,” maar zien ze dat ze een tekststructuur niet doorgronden, of alineaverbanden missen, dat ze te weinig examenidioom beheersen of een te beperkte woordenschat hebben. Formatief vakwerk En dan komt de leraar om de hoek kijken. Kwizl gelooft niet geprogrammeerde instructie; feedback door de computer pakt vaak net niet de essentie van de gedachtefout van de leerling en heel vaak klikt een leerling de feedback weg voordat deze gelezen, laat staan gesnapt en verwerkt is. In het resultatendashboard klikt een leerling steeds dieper om uiteindelijk bij de vragen met bepaalde metadata uit te komen. Op dat punt is een gesprek met de leraar goud waard, samen constateren leerling en leraar het probleem, praten ze over dit individuele probleem en kan de deskundige leraar een vervolgstap kiezen. Metadata zijn doelstellingen, hanteerbaar gemaakt in een boomstructuur, om leraar en leerling handvatten te geven om persoonlijker onderwijs te realiseren. Profiteer van je device en laat de computer doen waar ie goed in is: data verzamelen en bruikbaar maken.
0 Comments
![]() Drie jaar geleden zijn we begonnen. Leraren werken samen met programmeurs aan een gereedschap voor het onderwijs dat aan de volgende eisen moet voldoen:
In een serie blogs zal ik ingaan op de toepassingen van KWIZL, onze leer-/toetsomgeving. Deel 1 Waarom Kahoot je onderwijs ruïneert, over Kwiz-mode Deel 2 Metadata, eindelijk gebruik je de kracht van de computer Deel 3 Waarom geen algoritmes en adaptieve toetsen (volgt) Deel 4 De Peer review werkt verpletterend degelijk (volgt) Hoe Kahoot je onderwijs ondermijnt Van de week trapte ik er weer eens in. Ik liet leerlingen voor elkaar een Kahoot over een formuleerprobleem maken. Bij groep twee was het raak: 275 deelnemers. Gelukkig heb ik Hapara en zie ik meteen dat Joost net op Kahoothack heeft gegoogeld en nu aan het saboteren is, maar de lol is eraf, de makers van deze Kahoot balen als een stekker. Ook bloedirritant: Je hebt 40 deelnemers in een klas van 32. Blijkt ook nog na de quiz dat iemand die niet in de klas zit gewonnen heeft met alleen gokken. Maar ook als je dat allemaal onder controle hebt, iedereen met zijn eigen naam in jouw quiz zit en jij lekker met je klas de quiz doet, kan er nog van alles misgaan met jouw quizdoel: testen wie het begrepen heeft. Dat merkte ik een jaar of drie geleden toen een notoir zwakke werkwoordspeller de Kahoot won met 0 fouten, toen ik als afsluiter van een lessenserie werkwoordspelling een Mars uitloofde voor degene die een 10 zou halen. Hij kreeg zijn Mars en bekende toen dat hij op een ander tabblad de quiz ook open had staan, elke vraag met de antwoorden zag aankomen en dus snel en goed kon antwoorden. Ik ben echt dol op het muziekje, maar Kahoot heeft weinig met leren te maken. Het is een spelletje dat kinderen leuk vinden. Beter geformuleerd: Het is een spelletje, wat kinderen leuk vinden. Maakt niet uit welk spelletje: alles beter dan les, maar denk alsjeblieft niet dat we dit serieus nemen. Maar formatief onderwijs is toch de juiste richting? Zeker, maar geloof me: Kahoot is van zichzelf niet formatief. Je kunt met veel moeite en training je leerlingen zover krijgen dat zij correct met eigen naam inloggen, je kunt dan iedere vraag met de afleiders bespreken en iedere vraag als leermoment nemen, zoals je dat ook zou doen als je leerlingen allemaal een wisbordje geeft en dan is dat best formatief, maar het is formatief binnen een moment. Waardevol, maar dat kan veel beter. En ik weet, je kunt resultaten opvragen en opslaan, maar zeg eens eerlijk: hoe vaak heb je dat gedaan. Ik vijf keer en toen was ik daar wel klaar mee. Kortom: Kahoot blijft een gadget, zeker ook in de beleving van leerlingen. Je kent allemaal het verschijnsel dat leerlingen als een gek repetitief op hun telefoon aan het tikken zijn om maar de eerste te zijn. Het goede antwoord boeit niet. Daarnaast kun je kinderen alleen meerkeuzevragen laten beantwoorden en ook dat beperkt je mogelijkheden. De Kwiz-mode Een formatieve toepassing binnen Kwizl is dan ook de Kwiz-mode geworden: 'Kahooten' zonder de nadelen. Niet hackbaar, geen muziekje, geen tijdsdruk, alle vragen gemetadateerd, ook gesloten vragen mogelijk (antwoord intypen), geen groot scherm nodig (leerlingen zien de vraag op hun eigen apparaat) en eventueel te bedienen met je mobiel waardoor je niet gebonden bent aan die plaats voor het bord. Jij ziet zelf welke antwoorden leerlingen geven en je kunt dan ook meteen een zeer renderend klassengesprek voeren over de ins en outs van deze vraag. Alle antwoorden van leerlingen worden opgeslagen, zij kunnen zelf terugkijken en er altijd op terugkomen. Ik zet de Kwiz-mode vaak in als uitleginstrument: ik verwerk de moeilijkheden in vragen en zie dan hoeveel leerlingen deze moeilijkheid doorgronden en kan aandacht besteden aan de leerlingen met denkfouten, meteen en doelgericht. Een leerling weet na de Kwiz hoe goed hij de stof al beheerst. Zo moet klassen-ict werken. Een leraar die zijn vak beheerst zet een gereedschap in om leerlingen vaker, beter en dieper te laten nadenken. Omdat ze weten dat alles wordt opgeslagen zijn ze behoorlijk gemotiveerd om te denken voor ze antwoorden en dat is de pure winst. Naast de wijsheid die je steeds stimuleert: fouten die je maakt na goed nagedacht te hebben, geven waardevolle informatie over wat je nog niet beheerst. Kinderen ervaren dat het zin heeft om je verstand te gebruiken en dat kun je ze niet vaak genoeg laten merken. |
De Leraarontwikkelt motiverend onderwijs en begeleidt scholen, secties en individuele leraren. Archieven
|